Thaichristians.net

ความรักแสดงความโกรธโดยไม่ทำร้ายใคร

ดร. นรนิตย์  จินดาขันธ์

คริสเตียนหลายคนเข้าใจผิดคิดว่าความโกรธ คือ ความบาป จริงๆ แล้วความโกรธไม่ใช่ความบาปเสมอไป บางครั้งการที่เราโกรธนั้นก็เป็นสิ่งสมควร และเราก็ต้องยอมทนความรู้สึกเจ็บปวดจากความโกรธนั้น

ผมขอยกตัวอย่างจากชีวิตของชายคนหนึ่งที่ชื่อ “โยนาธาน” ความโกรธของเขาเปี่ยมด้วยความรักอย่างที่คืนวันงานเลี้ยงฉลองเทศกาลวันขึ้นค่ำ โยนาธานแตกต่างจากซาอูลผู้เป็นบิดาอยากมาก ซาอูลอาละวาดใส่ทุกคนที่ขวางหน้า แต่โยนาธานนั้นโกรธนั้นโกรธซาอูลเพียงคนเดียวและไม่ได้ทำร้ายใครเลย ท่าทีของท่านไม่ใช่การทำตามอำเภอใจหรือการสงสารตัวเอง แต่ท่านมีความโกรธอย่างชอบธรรม การที่ซาอูลทำกับดาวิดอย่างไม่ยุติธรรมนั้นเป็นความผิดบาปอย่างชัดเจน กระนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าโยนาธานจะมีสิทธิอาละวาดตามความพอใจของตน เพราะว่าการเผชิญความเกลียดชังด้วยความเกลียดชังเป็นอันตรายมหันต์

หลายครั้ง เรายังคงเห็นคริสเตียนที่คิดว่า ทุกสิ่งที่ตนทำนั้นชอบธรรมและก็ทำสิ่งเลวร้ายต่อศัตรูอย่างไม่ลังเลใจ ความโกรธของโยนาธานต่อซาอูลนั้นเป็นสิ่งถูกต้องและสมควร แต่ท่านก็ไม่ได้ลบหลู่บิดาของท่าน ท่านเพียงลุกออกไปจากโต๊ะเสวยโดยให้ความโกรธครอบงำท่านเพื่อท่านจะไม่ไปทำร้ายใคร และมาคิดเสียใจภายหลัง แม้เราจะมีความโกรธอย่างชอบธรรมเราก็ยังต้องทำต่อคนอื่นอย่างให้เกียรติด้วย.

“เพราะพระพิโรธของพระองค์นั้นเป็นแต่ชั่วขณะหนึ่ง และความโปรดปรานของพระองค์นั้นตลอดชีวิต........, For his anger lasts only a moment, but his favor lasts a lifetime…..” (สดุดี 30:5)

ท่านเห็นด้วยไมครับ!