gototopgototop
Get Adobe Flash player
Highlighter
การรอรับพระพร (Waiting Blessed) » การรอรับพระพร (Waiting Blessed) ศจ.พงศ์ศักดิ์ ปิ่นแก้ว pinkaewpongsak@gmail.com (mailto:pinkaewpongsak@gmail.com) การรอรับพระพรเพียงอย่างเดียวเป็นการเห็นแก่ตัว หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าขี้เกียจไม่ยอมทำอะไรได้แต่นั่งคอยให้ราชรถมาเกย ซึ่งเป็นการไม่ถวายเกียรติแด่พระเจ้าอย่างแน่นอนก็เหมือนกับการนับถือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ไปร้องขอ หรือหาสิ่งหนึ่งสิ่งใดมาเป็นเครื่องเซ่นไหว้เพื่อรอคอยให้สิ่งที่ขอตอบสนองความต้องการในชีวิต หรือขอให้มั่งคั่งร่ำรวยมีบ้านหลังใหญ่ มีรถคันโตอะไรทำนองนั้น หรือแสวงหาโชคลาภ รอคอยโชคชะตาราศีว่าสักวันหนึ่งจะมีชีวิตที่ดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ พระเจ้าไม่ได้สอนไห้เรากระทำเช่นนั้น การที่จะได้รับพระพรต้องขึ้นอยู่กับการกระทำให้เป็นที่พอพระทัยในสายพระเนตรของพระองค์ ถึงแม้ว่าพระเจ้าจะประทานพระคุณให้กับเราเปล่า ฟรีๆ ไม่ได้คิดมูลค่าก็จริง แต่ถ้าเราจะรับเอาพระพรก็ต้องแสวงหาน้ำพระทัยของพระองค์ ในข้อพระคัมภีร์ มธ.6:33”แต่ท่านทั้งหลายจงแสวงหาแผ่นดินของพระเจ้า และความชอบธรรมของพระองค์ก่อน แล้วพระองค์จะทรงเพิ่มเติมสิ่งทั้งปวงเหล่านี้ให้” การที่เราจะได้รับสิ่งทั้งปวงนั้นจำเป็นที่เราจะต้องแสวงหาแผ่นดินของพระเจ้าก่อน คือการเข้ามามีสัมพันธภาพกับพระองค์เป็นการส่วนตัว ผูกพันด้วยรักอย่างลึกซึ้งเป็นเนื้อเดียวกัน เปรียบเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันนั่นเอง ในเมื่อเราเชื่อในพระองค์แล้วก็คิดว่าได้รับความรอดเบ็ดเสร็จโดยที่ไม่ต้องทำอะไรอีกแล้ว (ผิดครับ) ยังคงใช้ชีวิตเหมือนเดิม เคยเป็นอย่างไรก็เป็นเช่นนั้นความเชื่อที่ถูกต้องคือการประพฤติตาม และยอมรับการเปลี่ยนแปลง 2คร.6:1”ในเมื่อเราทำงานร่วมกับพระคริสต์แล้ว เราจึงวิงวอนท่านว่า ‘อย่าสักแต่รับพระคุณ’ ของพระเจ้าเท่านั้น” เพราะว่าถ้าความชอบธรรมเกิดจากธรรมบัญญัติแล้ว พระคริสต์ก็ทรงสิ้นพระชนม์โดยเปล่าประโยชน์ เพราะธรรมบัญญัติไม่สามารถช่วยให้เรารอดพ้นจากบาป มนุษยไม่สามารถกระทำตามธรรมบัญญัติได้เลย ยากเกินกว่ามนุษย์เดินดินธรรมดาอย่างเราๆ จะทำตามได้ ไม่มีเหตุผลเลยที่พระเยซูคริสต์จะเสด็จลงมาจากเบื้องบนเพื่อยอมตายบนไม้กางเขน ถ้าเรารอดโดยธรรมบัญญัติ กท.2:21”ข้าพเจ้า ไม่ได้กระทำให้พระคุณพระเจ้าเป็นโมฆะ เพราะว่าถ้าความชอบธรรมเกิดจากธรรมบัญญัติแล้ว พระคริสต์ก็ทรงสิ้นพระชนม์โดยเปล่าประโยชน์” ความเชื่อ คือการกระทำตามนั่นคือสิ่งที่พระเจ้าทรงตรัส เพราะว่าถ้าไม่กระทำตามเมื่อวันนั้นมาถึงมิใช่ทุกคนที่เรียกว่า “พระองค์เจ้าข้า” พระองค์เจ้าข้าจะได้เข้าไปในแผ่นดินสวรรค์ มธ.7:21”มิใช่ทุกคนที่เรียกว่า พระองค์เจ้าข้า พระองค์เจ้าข้าจะได้เข้าในแผ่นดินสวรรค์ แต่ผู้ที่ปฏิบัติตามพระทัยพระบิดาของเรา ผู้ทรงสถิตในสวรรค์จึงจะเข้าได้”  เพราะฉะนั้น ความชอบธรรมที่เราหวัง คือพระเยซูคริสต์ของเราที่จะเสด็จกลับมา ถ้าเรามัวรอรับแต่พระพรที่เหมือนกับคนที่ไม่ได้ทำอะไรเลย คอยแต่แบมือขออย่างเดียวแล้วถ้าไม่มีใครให้ ชีวิตเราจะอยู่ได้อย่างไร เพราะไม่เคยช่วยเหลือตัวเอง ไม่เคยทำอะไรเองเหมือนเด็กที่เอาแต่แบมือขอตังค์พ่อแม่อะไรทำนองนั้นแหละครับ ถึงแม้ว่าพ่อแม่จะให้เพราะเราเป็นลูกก็ตาม แต่การให้นั้นเป็นด้วยความรักความผูกพัน เมื่อโตเป็นผู้ใหญ่เราก็ได้ถูกสอนให้พึงตัวเองใช่ไหมครับ ต้องทำมาหากินเอง แต่ก่อนที่จะมาช่วยตัวเองได้ก็ถูกเลี้ยงดู อบรมสั่งสอนในสารพัดสิ่ง ในทุกเรื่อง พระเจ้าก็เช่นเดียวกันถึงแม้พระองค์จะเทพระพรลงมาให้เรา แต่พระองค์ก็ตรัสให้เรากระทำตามในสิ่งที่พระองค์ได้สอนเหมือนกัน แนวความคิดของการแยกตัวเองออกมาจากความชั่ว คือพื้นฐานในการมีสัมพันธภาพกับพระเจ้า พร้อมกับผู้คนของพระองค์สู่พระคัมภีร์ การแยกตัวผูกพัน คือ ปฏิเสธ และรับเอาสิ่งอื่นที่ดี แยกตัวเองดำเนินชีวิตออกมาจากบาป และจากทุกสิ่งที่ตรงกันข้ามกับพระเยซูคริสต์ เข้ามาสู่ความชอบธรรม และพระคำของพระเจ้า ต้องเข้ามาใกล้พระเจ้า ติดสนิท และเป็นความสนิทสนมด้วยการอุทิศตัว สรรเสริญและนมัสการ พร้อมกับการปรนนิบัติรับใช้พระองค์ด้วยใจกล้าหาญ ไม่มีข้อแม้ใดๆ เป็นการตอบสนองพระคุณที่ได้มีให้กับเรา การกระทำเช่นนี้จะเป็นที่พอพระทัยในสายพระเนตรของพระองค์ ออกมาจากการถูกกักขังของความบาป 2คร.6:16-18”วิหารของพระเจ้าจะตกลงอะไรกับรูปเคารพได้ เพราะว่าเราเป็นวิหารของพระเจ้าผู้ทรงดำรงพระชนม์  ดังที่พระเจ้าตรัสไว้ว่า เราจะอยู่ในเขาทั้งหลายและจะดำเนินในหมู่พวกเขา และเราจะเป็นพระเจ้าของเขา และเขาจะเป็นชนชาติของเรา””พระเจ้าตรัสว่า เหตุฉะนั้น เจ้าจงออกจากหมู่พวกเขาเหล่านั้น และจงแยกตัวออกจากาเขาทั้งหลายอย่าแตะต้องสิ่งซึ่งไม่สะอาด แล้วเราจึงจะรับพวกเจ้าทั้งหลาย””เราจะเป็นดังบิดาของพวกเจ้า และพวกเจ้าจะเป็นบุตรชายบุตรหญิงของเรา พระเจ้าผู้ทรงฤทธานุภาพทั้งสิ้นได้ตรัสดังนั้น” ดังนั้น การแยกตัวเองออกมาจากความบาปจึงเป็นเรื่องที่สำคัญอย่างยิ่ง ชีวิตที่จะดำเนินอยู่ในทางของพระเจ้าได้นั้นต้องยอมจำนนและดำเนินต่อไปซึ่งเป็นเกณฑ์พื้นฐานที่จำเป็นต่อประชากรของพระองค์ พวกเราต้องคาดหวังที่จะบริสุทธิ์ แตกต่างและแยกออกมาจากผู้คนเหล่านั้นทั้งสิ้น และเข้ามาสู่ภายใต้พระเจ้าด้วยตัวของเราเองให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ และต้องเกลียดบาปเหมือนกับที่พระองค์ทรงเกลียด การกระทำทั้งสิ้นเหล่านี้จะเป็นที่พอพระทัยในสายพระเนตรของพระองค์ ซึ่งเป็นการยืนยันถึงการแยกตัวเองออกมาจากสิ่งชั่วร้ายที่กำลังระบาดไปทั่วทุกหัวระแหงของโลกใบนี้ ถึงแม้การยืนอยู่ตรงข้ามกับบาปจะเป็นเรื่องที่ยากมากก็ตาม แต่ก็จะเป็นที่รักยิ่งหรือที่เรียกว่าเป็นคนโปรด คุณเคยเป็นคนโปรดหรือไม่ครับ? การเป็นคนโปรดจะมีความสุขมาก เพราะร้องทูลขอสิ่งใดก็จะได้รับคำตอบ หรือจะได้รับพระพรนานาประการจากพระองค์ เราจะพบว่าทำไมพระเจ้าจึงให้นางมารีย์ตั้งครรภ์โดยเดชของพระวิญญาณ และคลอดบุตรชายที่มีชื่อว่า “เยซู” ล่ะครับ ก็เป็นเพราะว่านางเป็นคนโปรดนั่นเอง การที่ได้เป็นคนโปรดก็ว่านางได้ใช้เวลากับพระองค์อย่างสม่ำเสมอ ลก.1:28,30”ทูตสวรรค์เข้าบ้านมาถึงหญิงพรหมจารีนั้น แล้วว่า เธอ ผู้ซึ่งพระเจ้าทรงโปรดปรานมากจงจำเริญเถิด พระเป็นเจ้าทรงสถิตอยู่กับเธอ””แล้วทูตสวรรค์จึงกล่าวแก่เธอว่า มารีย์เอ๋ยอย่ากลัวเลย เพราะเธอเป็นที่พระเจ้าทรงโปรดปรานแล้ว” เราจะพบถึงสองข้อด้วยกันที่พระเจ้าทรงใช้ทูตสวรรค์ “กาเบรียล” มากล่าวแก่นางว่า “เธอเป็นหญิงที่พระเจ้าทรงโปรดปราน” ขอบคุณพระเจ้าที่ได้สำแดงถึงความโปรดปรานแก่นาง ซึ่งนี่เองเป็นการยืนยันถึงพระพรที่ประชากรของพระองค์จะได้รับเช่นกัน เพียงแค่แยกตัวเองออกมาจากระบบของโลก ใช้เวลาอย่างสม่ำเสมอเหมือนกับนางมารีย์ด้วยกันครับ แล้วสิ่งที่รอคอยก็จะเกิดขึ้นกับชีวิตที่สัตย์ซื่อกับพระองค์ ทุกอย่างเป็นไปได้โดยพระเจ้า ขอพระเจ้าอวยพรทุกๆ ท่าน ขอให้ปีใหม่ปีนี้เป็นปีแห่งพระพรนะครับ.... วันอังคารที่ 25 กุมภาพันธ์ 2014 เวลา 14:37 น.
พลังแห่งความปรารถนาที่ลึก (The Power Of A Deep Desire) » pinkaewpongsak@gmail.com (mailto:pinkaewpongsak@gmail.com)   พลังความปรารถนานี้ก็เพียงแค่เข้ามาพิจารณาความจริง  สิ่งนี้อาจจะปฏิวัติชีวิตของเราไปสู่สิ่งที่เราต้องการอย่างแท้จริง น้ำแห่งชีวิตก็จะเกิดขึ้นกับชีวิตไหลเทลงมาด้วยความเชื่อ และความศรัทธาด้วยผลแห่งการอธิษฐาน และพระพรทั้งหมดแห่งชัยชนะของเราด้วยจิตวิญญาณภายใน พระพรนี้จะเข้ามาเป็นส่วนตัวและสำหรับคริสตจักรที่อยู่รวมตัวกันเป็นกลุ่ม ข้าพเจ้า ไม่เชื่อว่าเราไม่เคยรู้ถึงพลังอันมหาศาลนี้ที่อยู่ในความปรารถนาลึกๆ ของเรา เราได้ยินมากมายเกี่ยวกับเรื่องการอธิษฐานของเราและพระคำแห่งความเชื่อ เมื่อเราได้จัดการกับความปรารถนาของเรา เราก็จะใส่สิ่งนี้เข้าไปก่อนเป็นอันดับแรก ความปรารถนาคือรากฐานของเราที่จะทำให้ภูเขาสามารถเคลื่อนที่ไปได้ด้วยความเชื่อ และเต็มไปด้วยพลังแห่งชีวิตของการอธิษฐาน นี่คือเคล็ดลับของการฟื้นฟูจิตวิญญาณทั้งหมด ความปรารถนาคืออะไร? เรามักจะใช้คำนี้ไม่ค่อยจะถูกต้องสักเท่าไร เรามักจะใช้ถึงความปรารถนาของตัวเราเอง “ต้องการ” แต่ถึงอย่างไรความจุของความลึกแห่งความปรารถนาซึ่งมีเพียงเล็กน้อยก็ยากที่จะหยั่งถึง ความลึกความเข้มแข็งแห่งความปรารถนา คือการใช้ถ้อยคำในความจริงและลึกที่สุดในความรู้สึกแห่งความปรารถนาอันแรงกล้าในจิตใต้สำนึกที่ลึกที่สุดในแต่อย่างที่เราปรารถนา ความปรารถนานี้เป็นความรักที่แข็งแกร่ง สำหรับบางสิ่งบางอย่างที่ต้องการเป็นความบริสุทธิ์อย่างแรงกล้า “นิมิต” “แนวคิด” ที่จะกระตุ้นชีวิตของเรา และโชคชะตาถ้าเรายังไม่เคยรู้จักความจริงและความสำเร็จที่ชัดเจนจนกว่าพวกเขาจะมีไฟแห่งความรักความปรารถนานี้ภายในจิตใจของพวกเขา ความรู้ ความเข้าใจ และนิมิตที่ร่วมกัน มีข้อพระคัมภีร์อยู่สองเล่มที่น่าสนใจมาเปรียบเทียบ ข้อแรกอยู่ใน โฮเชยา 4:6 “ประชากรของเราถูกทำลายเพราะขาดความรู้ เพราะเจ้าปฏิเสธไม่รับความรู้ เราก็ปฏิเสธเจ้าไม่ให้รับเป็นปุโรหิตของเรา เพราะเจ้าหลงลืมพระบัญญัติแห่งพระเจ้าของเจ้า เราก็จะลืมพงศ์พันธุ์ของเจ้าเสียด้วย” ความรู้ของตัวเองไม่ได้นำมาซึ่งอำนาจ แต่การใช้ของพระองค์ คือ (ความเอาใจใส่) ความรู้เช่นนี้ก็จะสามารถเป็นไปได้ พระคัมภีร์เล่มที่สองอยู่ใน สภษ.29:18”ที่ใดๆ ที่ไม่มีการเผยธรรม ประชาชนก็ละทิ้งความยับยั้งชั่งใจเสีย แต่คนที่รักษาธรรมบัญญัติจะเป็นสุข” นิมิต เป็นแสงสว่าง (การเผย) เราได้รับเกี่ยวกับวัตถุประสงค์ของพระเจ้าสำหรับชีวิตของเราในการรับใช้ มีอยู่สองสิ่งที่ได้สอนเรา คือประชากรขาดความรู้กำลังอยู่ในอันตรายของการถูกทำลาย และคนที่ไม่มีนิมิตก็จะพินาศ  การไม่มีนิมิตก็ไม่มีแรงผลักดันที่จะก้าวไปข้างหน้าด้วยความเชื่อ การก้าวก็จะช้าแต่แน่นอนก็จะสูญเสียผลประโยชน์ของพวกเขาเอง ผลประโยชน์ที่ลึกคือผลแห่งการร่วมกันในความรู้และนิมิต มันเป็นความรู้ที่ลุกเป็นไฟอยู่ในเรา ความรู้เป็นเหมือนกับเครื่องจักรแต่นิมิตได้ผลิตความแข็งแกร่งแห่งความปรารถนาที่จะเคลื่อนเครื่องจักรไปได้ด้วยพลังอันมหาศาล ความเชื่อที่แท้จริงจะมาสู่เราได้ก็คือ ความรู้แห่งพระคำ แต่ความรู้ในตัวมันเองก็ยังไม่พอขาดพลังขับเคลื่อน ความรู้ของเราแห่งพระคำของพระเจ้าจำต้องถูกสร้างขึ้นภายในตัวเราที่มีแรงปรารถนาอันแรงกล้าสำหรับการปฏิบัติตามพระวจนะ หลายคนเข้าใจถึงพระสัญญาของพระเจ้าแต่พวกเขาไม่เคยปฏิบัติตามพระสัญญาเหล่านั้น เพราะพวกเขาขาดความปรารถนาอันแรงกล้าต่อความต้องการที่แท้จริง ที่ลึกภายในก้นบึ้งแห่งหัวใจของเขาเอง ความปรารถนาของเราไม่ใช่เพียงแค่รู้ถึงพระสัญญาเพียงเท่านั้น แต่ต้องมั่นในทางความคิดด้วย กล่าวถึง และมีสันติสุขภายในด้วย การกระทำตามนั้นคือความเชื่อที่แท้จริง เป็นชนิดแห่งความเชื่อที่ได้ผลิตนิมิตให้เราติดตามด้วยไม่คาดสายตา  ดังนั้น ถ้าจะให้เกิดขึ้นได้ต้องเต็มไปความเชื่อชนิดนี้ที่แข็งแกร่งมั่นคง มก.11:24 “เหตุฉะนั้น เราบอกท่านทั้งหลายว่า ขณะเมื่อท่านจะอธิษฐานพระเจ้าขอสิ่งใด จงเชื่อว่าได้รับ และท่านจะได้รับสิ่งนั้น” ถ้ายังไม่ได้ขอให้เราขอก็จะได้ในสิ่งที่เราปรารถนา แต่ต้องเป็นการขอที่เต็มไปด้วยความเชื่ออันแรงกล้าอย่างลึกๆ ในจิตวิญญาณของเราด้วยความบริสุทธิ์ใจภายใต้จิตสำนึกที่ดี คิดดี ทำดี มีคุณธรรม จริยธรรมแห่งความดีงามที่ได้ถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เริ่มแรก เพื่อเราจะได้รับนิมิตและคว้าเอาไว้ด้วยความมั่นใจ และก้าวตามนิมิตนั้น ความสำเร็จก็จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน ขอให้เรายึดนิมิตเอาไว้ด้วยใจที่แน่วแน่ปราศจากความสงสัยในความคิด โดยยึดเอาพระสัญญาของพระเจ้าที่ได้มอบให้กับเราในพระวจนะที่เต็มไปด้วยฤทธิ์เดช เพราะว่า ถ้าประชากรขาดการเผยธรรม เขาเหล่านั้นก็ขาดความยับยั้งชั่งใจทำอะไรโดยขาดจิตสำนึกที่ดี การขาดจิตสำนึกที่ดีเพียงนิดเดียวความปรารถนาเหล่านั้นก็ขาดพลังของการที่จะได้รับคำตอบ หรือไปไม่ถึงความต้องการ “นิมิต” นั้นๆ อย่างน่าผิดหวัง จริยธรรม คือ จริย+ธรรม  ซึ่งคำว่าจริยหมายถึง การประพฤติหรือกริยาที่ควรประพฤติ   ส่วนคำว่าธรรม หมายถึง คุณความดี เมื่อรวมกันแล้วก็คือการกระทำความดี หรือรวมถึงความซื่อสัตย์ ความยุติธรรม ถ้าขาดสิ่งเหล่านี้ไปโลกก็จะวุ่นวาย ความชั่วหรือการขาดการยับยั้งชั่งใจก็จะเกิดขึ้นโดยปริยาย แต่คนที่รักษาธรรมบัญญัติก็จะเป็นสุข สุขกาย สุขใจ ทุกอย่างก็เป็นสุข โลกก็จะสงบ แต่ทุกวันนี้มันไม่ได้เป็นไปอย่างนั้นผู้คนต่างชิงดีชิงเด่น แย่งชิงกัน ถ้าไม่ได้ตามใจปรารถนาก็ฆ่าฟันกัน เหตุเหล่านี้ก็คือความบาปที่ได้เข้ามาครอบงำมนุษยชาติ เราทั้งหลายซึ่งเป็นคริสตชนภายใต้ร่มพระคุณอันยิ่งใหญ่ ผมเชื่อเหลือเกินว่าการยับยั้งชั่งใจจะมีอยู่ในเราทุกคนที่เชื่อและกระทำตามพระวจนะของพระองค์อย่างเคร่งครัด และยึดนิมิตอย่างเข้มแข็งเพื่อก้าวไปด้วยแรงแห่งศรัทธา จนไปถึงความไพบูลย์ของพระองค์ด้วยแรงผลักดันแห่งนิมิตที่ได้ทรงมอบให้กับทุกท่านตามแต่พระประสงค์ในจิตใจที่ลึกแห่งความต้องการนะครับ เอเมน..... ขอพระเจ้าอวยพรทุกๆ ท่านครับ.....   ................................................   วันอังคารที่ 26 พฤศจิกายน 2013 เวลา 21:07 น.
ฉบับสุดท้าย เพื่อน (Friend) » ฉบับสุดท้าย เพื่อน (Friend) ศจ.พงศ์ศักดิ์ ปิ่นแก้ว pinkaewpongsak@gmail.com (mailto:pinkaewpongsak@gmail.com)   หลังจากที่ผมรับใช้อยู่ในคริสตจักรใหญ่นั้นอยู่ร่วมหนึ่งปี ไม่มีเวลาพักผ่อนนอนไม่พอจนกระทั่งล้มป่วยลง จึงได้ลาออกจากที่นั่นเพื่อมาพักผ่อนรักษาตัวให้กลับมีกำลังขึ้นมาใหม่ ในช่วงนั้นก็ได้ใช้เวลากับพระเจ้าไปด้วยเพื่อขอการทรงนำในก้าวต่อไป แต่ในใจก็คิดถึงคริสตจักรหนึ่งที่เคยไปนมัสการก่อนเดินทางไปอังกฤษ (ทุกครั้งเวลาผมจะทำอะไรต้องอธิษฐานก่อนเสมอ) ครั้งนี้ก็เหมือนกันได้อธิษฐานขอหมายสำคัญจากพระเจ้า หลังจากนั้นก็ได้รับคำตอบจึงได้โทรศัพท์ไปหาศิษยาภิบาลและนัดหมายที่จะพบกัน ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีผมเริ่มต้นรับใช้ใหม่อีกครั้งหนึ่งด้วยใจที่เป็นอิสระ ชีวิตเริ่มเข้าไปสู่ทิศทางของพระเจ้ามากขึ้นถึงจะอยู่ไกลจากบ้านก็ไม่เป็นไรถ้าพระเจ้าสถิตอยู่ด้วย ทุกวันดูมีสันติสุขมาก เยี่ยมเยียนเลี้ยงดูจิตวิญญาณ ทำกลุ่มเซลล์ ประกาศ เป็นพยานแต่ก็ไม่หนักเหมือนตอนที่อยู่คริสตจักรก่อน เช่นเคยก็ยังกลับบ้านดึกเหมือนเดิมเพราะต้องทำกลุ่มเซลล์ จึงไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับครอบครัวเช่นเดิม การรับใช้ในคริสตจักรนี้ผมก็ได้เป็นผู้ประสานงานขององค์กรอีอีสามประเทศไทยด้วย จุดนี้เองมีความสำคัญมากในเรื่อง “เพื่อน” เพราะว่าการเป็นผู้ประสานงานนี้ก็ได้มีโอกาสเดินทางไปในภาคต่างๆ ของประเทศ เพื่อประสานงานขององค์กรในการกระตุ้นผู้ที่เคยมาอบรมหลักสูตรของการประกาศข่าวประเสริฐในรูปแบบของการทวีคูณ อีอี 3 ให้ได้กลับมาใช้ระบบนี้มากยิ่งขึ้น  ทำให้ผมได้มีเวลารู้จักเพื่อนผู้รับใช้ตามภาคนั้นๆ ที่ได้เดินทางไปเพิ่มมากขึ้น นี่ก็น่าจะเป็นการจัดเตรียมไว้ล่วงหน้า เพราะงานของพระองค์จำเป็นที่จะต้องมีสายสัมพันธ์ต่อกันและกันเพื่อง่ายต่อการประสานฯ ตลอดระยะเวลา 6 ปีเต็มที่ปรนนิบัติรับใช้พระองค์อยู่ที่นี่มีความสุขมาก ในช่วงระยะเวลาต่างๆ ก็มีเหตุการณ์หลายอย่างที่เกิดขึ้น ผูกพันกับสมาชิกเป็นกันเองกับทุกคนยิ่งนานวันก็ยิ่งมีประสบการณ์มากขึ้นกับพระเจ้า ผมว่าคริสตจักรนี้พระเจ้าจัดเตรียมให้กับผมที่จะได้รับใช้ในหนทางที่จะไปสู่แผนการณ์ที่ได้จัดเตรียมไว้ ตอนที่พระเจ้าได้ทรงตรัสกับอับราฮัมว่า จงนำบุตรของเจ้ามาถวายเป็นเครื่องบูชาให้กับเรา พระองค์ทรงรู้ว่าอับราฮัมรักบุตรคนนี้มาก จึงต้องการทดสอบจิตใจดูว่าท่านจะรักบุตรของท่าน หรือว่ารักพระองค์มากกว่ากัน แต่ด้วยความเชื่อที่ท่านมีอยู่ไม่เคยจางหายไปนั้น ท่านได้กระทำตามที่พระองค์ทรงตรัสทุกประการ ได้นำบุตรไป ณ สถานที่ที่จะถวายแด่พระเจ้า ในขณะที่ยื่นมือจับมีดาจะฆ่าบุตรชาย แต่ทูตของพระเจ้าเรียกเขาจากฟ้าสวรรค์ว่า  อับราฮัม อับราฮัม เรารู้แล้วว่าเจ้ายำเกรงพระเจ้า ด้วยเห็นว่าเจ้ามิได้หวงบุตรชายของเจ้า ยอมถวายบุตรคนเดียวของเจ้า เราจะอวยพรเจ้าให้เจ้าเป็นบิดาของประชาชาติ และเมื่ออับราฮัมเงยหน้าขึ้น ก็พบแกะตัวหนึ่ง ปฐมกาล 22:13”อับราฮัมเงยหน้าขึ้นมองดู เห็นข้างหลังท่านมีแกะผู้ตัวหนึ่ง เขาของมันติดอยู่ในพุ่มไม้ทึบ อับราฮัมก็ไปจับแกะตัวนั้นมาถวายเป็นเครื่องเผาบูชาแทนบุตรชาย” สถานที่นั้นเอง ท่านจึงเรียกชื่อนั้นว่า “เยโฮวาห์ยิเรห์” อย่างที่เขาพูดกันทุกวันนี้ว่า จะจัดไว้บนภูเขาของพระเยโฮวาห์ นี่คือคำที่ว่า “พระเจ้าผู้จัดเตรียม” ถ้าเราเชื่อและกระทำตามในสิ่งที่พระองค์ทรงตรัส เราก็จะได้พบกับสิ่งที่พระองค์จัดเตรียมไว้ให้กับเรา ผมเชื่อเช่นนั้นมาตลอดสิ่งที่พระองค์บอกเกิดขึ้นจริงกับชีวิตผมมาเสมอ ในช่วงที่รับใช้อยู่นั้นก็มีเรื่องอัศจรรย์เกิดขึ้นหลายอย่างด้วยกัน แต่สิ่งที่ทำให้ผมได้ไปถึงนิมิตที่พระเจ้าให้ก็คืองาน “ฤทธิ์เดช” ซึ่งเป็นงานประจำปีของชาวคริสตชนในประเทศไทย เป็นงานที่ทุกคนปรารถนาที่จะได้รับใช้ร่วมกันเป็นพระพรมาก ยังจำได้ว่าในปี คศ.1998 ซึ่งก็จะถึงงานฤทธิ์เดชของปีนั้นได้มีการประชุมของคณะกรรมการจัดงาน ทางคริสตจักรก็ได้ส่งผมเป็นตัวแทนไปร่วมประชุมกับเขาด้วย มีการประชุมอยู่หลายครั้งด้วยกันจนกระทั่งถึงเวลาที่จะเลือกผู้นำนมัสการ ก็ได้เลือกท่านนั้นท่านนี้อยู่หลายท่านด้วยกัน แต่พอเอาเข้าจริงมีอยู่ท่านหนึ่งได้ปฏิเสธที่จะมาร่วมด้วย ทางคณะกรรมการก็เลยพูดในที่ประชุมว่าก็เอาอาจารย์พงศ์ศักดิ์ นั่นแหละนำนมัสการแทน นี่คือที่มาของการที่จะเข้าไปสู่นิมิตที่ได้ให้ไว้ คือมีอยู่คืนหนึ่งในอังกฤษขณะที่ได้เข้าเฝ้าพระเจ้าอยู่นั้น พระวิญญาณบริสุทธิ์ก็ได้นำให้เข้าไปสู่เวลาของพระเจ้า  แล้วก็ได้เห็นภาพนิมิตว่าตัวเองยืนถือไมค์โครโฟนอยู่ท่ามกลางฝูงชนรอบด้าน กระโดดโลดเต้นไปมา นำพี่น้องนมัสการพระเจ้า เป็นภาพที่ประทับใจมากแต่ก็ไม่ทราบว่าภาพนี้เกิดขึ้นที่ไหน เพราะว่าตอนนั้นอยู่ที่ประเทศอังกฤษ แปลกภาพที่เห็นนั้นเป็นคนไทยไม่ใช่ฝรั่ง ผมก็ได้เฝ้ารอภาพนั้นมาโดยตลอดจนกระทั่งกลับมาเมืองไทย และนิมิตนั้นก็ได้เกิดขึ้นจริงในงาน “ฤทธิ์เดช” นี่เอง คืนที่ผมได้นำพี่น้องนมัสการพระเจ้า ในขณะที่ยืนถือไมค์มีฝูงชนของพระเจ้าทั้งยืนและนั่งอยู่รอบด้านเหมือนในนิมิตอย่างไงอย่างงั้นเลย ทำให้ผมรู้ว่านิมิตที่ให้นั้นคืองานฤทธิ์เดชผมตื้นตันใจมาก มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก หลังจากนั้นก็ได้รับใช้ในงานฤทธิ์เดชอยู่หลายปี และผมก็เชื่อว่างานเช่นนี้ก็จะเกิดขึ้นอีกครั้งอย่างแน่นอน พระเจ้าจะนำฝูงชนของพระองค์เข้ามาเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน รวมกันเป็นพลังอันมหาศาลเพื่อเสียงแห่งการสรรเสริญจะขึ้นไปสู่บัลลังก์ของพระเจ้า เพื่อพระพรของพระองค์จะเทลงมาสู่ปวงประชาชาติทั้งสิ้น จากการได้ติดตามพระเจ้าเกือบสามสิบปีที่ผ่านมา ได้ส่ำสมประสบการณ์ในทุกด้านที่พระเจ้าได้ทรงประทานให้ จากวันนั้นถึงวันนี้นิมิตต่างๆ ที่มีได้เกิดขึ้นมาโดยตลอดพระองค์ไม่เคยที่จะไม่ทำตามพระสัญญาของพระองค์เลย จนกระทั่งได้มีโอกาสมารับใช้อยู่ในองค์กรหนึ่งจากหมายสำคัญที่ขอกับพระองค์ หลังจากที่ได้ออกมาจากคริสตจักรนั้นแล้ว ในช่วงที่ยังคงรับใช้อยู่ในงานฤทธิ์เดชวันหนึ่งหลังจากมีการประชุมเสร็จ ก็ได้อยู่คุยต่อกับผู้รับใช้อาวุโสสองท่านซึ่งอยู่ในองค์กรนั้น แล้วก็ได้ขอหมายสำคัญกับพระเจ้าว่า ถ้ามีท่านใดท่านหนึ่งถามว่าจะมารับใช้ด้วยกันในองค์กรนี้ไหม (นั้นคือหมายสำคัญ) และในเวลานั้นก็มีท่านหนึ่งได้ถามผมว่าจะมารับใช้ด้วยกันไหม ผมก็เลยรีบตกลง เพราะเป็นหมายสำคัญที่มาจากพระเจ้า รับใช้อยู่ในคณะฯนี้มาประมาณ 12-13 ปีมาแล้ว ด้วยพระคุณของพระเจ้า การรับใช้เป็นการรับใช้ไปรอคอยพระสัญญาไปด้วย ผมเชื่อว่าในขณะที่รับใช้ถ้าหัวใจของเราจดจ่ออยู่กับพระองค์ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น ยากมากที่จะพรากเราออกไปจากพระองค์ สดุดี 1:2 “แต่ความปีติยินดีของผู้นั้นอยู่ในพระธรรมของพระเจ้า เขาภาวนาพระธรรมของพระองค์ทั้งกลางวันและกลางคืน” พระธรรมข้อนี้ได้ทำให้มีการเชื่อมต่ออย่างอัศจรรย์ อุปสรรคหรือปัญหาที่เกิดขึ้นก็ไม่สามารถทำให้เราออกไปจากน้ำพระทัยได้ ประสบการณ์เป็นสิ่งสำคัญมากต่อการยึดมั่น ทุกการทดลองก็จะผ่านพ้นไปได้ เพราะการทดลองที่เกิดขึ้นกับเราพระองค์ไม่เคยทำให้ต้องทนไม่ได้แม้สักครั้งเดียว 1คร.10:13 “ไม่มีการทดลองใดๆ เกิดขึ้นกับท่านนอกเหนือจากการทดลองซึ่งเคยเกิดกับมนุษย์ทั้งหลาย พระเจ้าทรงสัตย์ธรรม พระองค์จะไม่ทรงให้ท่านต้องถูกทดลองเกินกว่าที่ท่านจะทนได้ และเมื่อทรงทดลองท่านนั้น พระองค์จะทรงโปรดให้ท่านมีทางที่จะหลีกเลี่ยงได้ด้วย เพื่อท่านจะมีกำลังทนได้”   ทุกวันนี้การรับใช้ของผมอยู่ได้ก็โดยมีเพื่อนๆ ที่คอยให้กำลังใจซึ่งกันและกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อนที่ประเสริฐที่สุดของผมก็คือ “พระเยซู” พระองค์ทรงเป็นทั้งเพื่อน เป็นทั้งพ่อ เป็นที่ปรึกษามหัศจรรย์ เป็นครอบครัวเดียวกันทุกสถานการณ์ ตลอดระยะเวลาที่ดำเนินชีวิตในพระมรรคาทุกลมหายใจเข้าออก คือผู้ที่ทรงนำข้าพระองค์กลับมา และเปลี่ยนแปลงทุกกระเบียนนิ้วในร่างกายนี้ บั้นปลายของชีวิตขอมอบอุทิศแด่พระองค์เพียงผู้เดียว ด้วยการรอคอยนิมิตที่ได้มอบให้ วันเวลาเหล่านั้นที่ผ่านมาเป็นสิ่งที่มีคุณค่ามากยิ่ง ด้วยทุกวันความเชื่อ และความศรัทธาจะยิ่งทวีคูณมากขึ้นว่าวันนั้นจะมาถึงอีกไม่นาน ฝูงชนของพระเจ้าจะรวมตัวกันเข้ามาเป็นประชาชาติอันมโหฬาร วางทุกสิ่งที่ถืออยู่ลง เหมือนชาวนาที่เก็บเกี่ยวผลผลิตเรียบร้อยแล้ว เพื่อจะเฉลิมฉลองโห่ร้องเต้นโลด สรรเสริญนมัสการพระเจ้าโดยสุดจิต สุดใจ สุดกำลังที่มีอยู่ ถวายสาธุการแด่องค์สูงสุดแต่เพียงผู้เดียว ด้วยการรอคอยจะไม่เสียเปล่าพระองค์ไม่เคยทำให้ต้องคอยแล้วไม่เกิดอะไรขึ้น  สดุดี 126:3,5-6 “พระเจ้าทรงกระทำการมโหฬารให้เรา เรามีความยินดี” “ขอให้บรรดาผู้ที่หว่านด้วยน้ำตา ได้เกี่ยวด้วยเสียงโห่ร้องอย่างชื่นบาน” “ผู้ที่ร้องไห้ออกไป หอบหิ้วเมล็ดพืชเพื่อจะหว่านจะกลับบ้าน ด้วยเสียงโห่ร้องอย่างชื่นบาน นำฟ่อนข้าวของตนมาด้วย” ด้วยเสียงโห่ร้องนี้จะไปถึงบัลลังก์ของพระเจ้า เป็นที่พอพระทัยแล้ววันที่รอคอยก็จะมาถึงอย่างฉับพลัน ปัจจุบันทันด่วน โดยไม่คาดคิดด้วยตกตะลึงพึงเพลิด แต่เราทุกคนพร้อมแล้วที่จะไปกับพระองค์ เป็นเจ้าสาวที่บริสุทธิ์สำหรับเจ้าบ่าวคนเดียวของเรา ข้าพระองค์อธิษฐานให้เวลานั้นมาถึงเร็ววันนี้ด้วยเถิด อธิษฐานในนามพระเยซูคริสต์เจ้า อาเมน....  (ขอขอบคุณทุกท่านที่ได้ติดตาม ทุกถ้อยคำเหล่านี้ขอมอบถวายแด่พระองค์เพียงผู้เดียว)........       ................................................... วันพุธที่ 02 ตุลาคม 2013 เวลา 20:37 น.

เรื่อง เริ่มต้นปีใหม่ให้เจริญพร

postdateiconวันจันทร์ที่ 24 พฤษภาคม 2010 เวลา 10:25 น. | postauthoriconเขียนโดย Administrator | PDF | พิมพ์ | อีเมล

เรื่อง:เริ่มต้นปีใหม่ให้เจริญพร  
ข้อพระคัมภีร์   เยเรมีย์ 12:5 
โดย  อ.เรวัฒน์  เทพจักร์

 ''ถ้าเจ้าวิ่งแข่งกับมนุษย์ และเขาทำให้เจ้าเหน็ดเหนื่อย เจ้าจะแข่งกับม้าได้อย่างไร  และถ้าเจ้ายังล้มลงในแผ่นดินที่ปลอดภัย เจ้าจะทำอย่างไรในดงลุ่มแม่น้ำจอร์แดนสวัสดีปีใหม่   ในปีใหม่นี้ขอพระเจ้าโปรดอำนวยพรมายังสมาชิกทุกท่าน......    ท่านคาดหวังอะไรจะอยากให้เกิดขึ้นในชีวิตในปีใหม่นี้  ท่านจะก้าวไปอย่างไรในปีใหม่นี้  ?         เยเรมีย์ 12   มีแนวทาง 2 ประการในการดำเนินชีวิตปีใหม่ที่เกิดผล  

 ประการที่ 1  เริ่มต้นปีใหม่ด้วยการ   ขอบพระคุณพระเจ้า            

        ชีวิตบางช่วงบางตอนก็แสนจะทุลักทุเล  น่าหวาดเสียว  แต่ในที่สุดแล้วเราก็ผ่านออกมาได้    เรากำลังเข้าสู่อาณาจักรของปีใหม่    มุ่งสู่ถนนสายใหม่   เป็นเส้นทางที่เราไม่รู้ว่าจะต้องเจออะไรบ้าง   สถานการณ์อาจจะดีหรือไม่ดี  แต่ชีวิตของเราจะต้องดีขึ้นอย่างแน่นอน  เพราะนั่นคือน้ำพระทัยพระเจ้า   ชีวิตคริสเตียนแท้จริงแล้วไม่ใช่ชีวิตที่ปลอดปัญหา    แต่เรารู้ว่าพระเจ้าทรงรักมาก    ทุกสิ่งที่พระเจ้าให้เราผ่านเจอจะต้องดีสำหรับพระเจ้า  และสำหรับตัวเราด้วย          มีบางอย่างที่จะเกิดขึ้นเราอาจจะไม่ชอบ    สิ่งที่เราไม่ชอบไม่ได้หมายความว่าเป็นสิ่งไม่ดี    พระเจ้ามีความปรารถนาดีเสมอ     บางครั้งเราก็ไม่เข้าใจเลย  เรื่องบางเรื่องหลายปีกว่าที่เราจะเข้าใจ     และบางเรื่องกว่าจะเข้าใจก็ต้องรอจนกว่าเราจะตายไปแล้ว     จงจำไว้เสมอว่าอะไรก็ตามที่พระเจ้าให้เกิดขึ้นในชีวิตของเรา   นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว    ถ้ามีบางอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตไม่พึงประสงค์   อย่าให้เราตั้งคำถามว่า  ทำไม ?   พระเจ้าทำไม            ดังนั้นชีวิตในปีใหม่  อย่าลืมที่จะขอบพระคุณพระเจ้า   มองดูสารพัดสิ่งที่เผชิญอยู่ด้วยการขอบพระคุณพระเจ้า    ขอบคุณสำหรับสารพัดสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของเรา 2คร2:14     ขอบคุณที่พระเจ้าเลี้ยงดูปูเสื่อเราอย่างดี    ขอบคุณสำหรับการปกป้องรักษา   ขอบคุณสำหรับเพื่อน  พี่น้อง  และผู้ดูแลฝ่ายวิญญาณ    ขอบคุณสำหรับลมหายใจ   และเงินทองทุกบาททุกสตางค์   ขอบคุณพระเจ้าสำหรับช่วงเวลาที่ยากลำบากบ้างในชีวิต    ที่ทำให้จิตใจของเราถ่อมลงต่อพระองค์   เรียนรู้จักพึ่งพาพระเจ้ามากยิ่งขึ้น      หากเราคิดได้อย่างนี้แล้วปีใหม่ที่กำลังดำเนินอยู่จะดีทั้งหมด      อย่าให้เราแบกเอาความน้อยเนื้อต่ำใจพระเจ้าไปด้วย     อย่าให้เราเก็บสะสมเอาความขมขื่นใจต่อพระเจ้าไปในปีใหม่    เพราะมันจะทำให้เราเห็นแต่เรื่องที่เลวร้าย  เห็นแต่เรื่องที่น่าเศร้าใจ  เรื่องที่บั่นทอนกำลังใจของเรา          บทเรียนจาก  เยเรมีย์ผู้รับใช้หนุ่ม    น่าจะเริ่มรับใช้ราวปี 627 กคศพระเจ้าทรงให้เขาเกิดมาในครอบครัวคริสเตียน  พ่อเป็นปุโรหิต    และพระเจ้าก็เรียกเขาให้เป็นนักเทศน์เหนือยูดาห์  พระเจ้าทรงตรัสแก่เขาว่า พระเจ้าทรงปั้นแต่งชีวิต  ทรงรู้จัก (ยาดาห์ แปลว่ารู้ซึ้ง) เขาก่อนที่จะเกิด    ทรงแยกเยเรมีย์ไว้ ( คาดาช แปลว่าแยกไว้ต่าหาก)  และแต่งตั้งให้เขาเป็นนักเทศน์แก่ประชาชาติ    ยรม 1:3      เยเรมีย์กลับรู้สึกว่าไม่พร้อมด้วยตัวเองยังเด็กมาก (นาอาร์ =ทารก )  และพูดไม่เป็น    แต่พระเจ้าก็ให้เยเรมีย์มั่นใจอีกครั้งว่า  พระเจ้าจะสถิตอยู่ที่ปากของเขา  ให้เขารับใช้ และเทศนาด้วยฤทธิ์เดชจนทำให้เยเรมีย์ปฏิเสธไม่ได้                

             บทที่ 2       พระเจ้าเริ่มเปิดปากของเยเรมีย์ให้แจ้งชาวอิสราเอลรู้ว่า  พระเจ้าทรงรู้เห็นถึงการดำเนินชีวิตของ
                             พวกเขาที่เสื่อมทรามลง  พระเจ้าวิงวอน                                 
                             -จงคิดถึงความจงรักภักดียามวัยสาวๆ    ข้อ 2                                   
                             -ให้เขารู้ว่าพระเจ้าเลือกเขาให้บริสุทธิ์เพื่อพระเจ้า  ข้อ 3            
              บทที่ 3       พระเจ้าอ้อนวอนให้อิสราเอล –ยูดาห์กลับใจ              
              บทที่ 4-10  พระเจ้าเตือนว่าจะลงโทษชาติที่ไม่เชื่อฟัง และไม่ยอมกลับใจ             
              บทที่ 11     เยเรมีย์ถูกขู่ฆ่า และปองร้าย     ข้อ 21   ชาว ตำบล อานาโธท แสวงชีวิตและห้ามเยเรมีย์เทศนา              
              บทที่ 12    เยเรมีย์ปรับทุกข์กับพระเจ้า  และพระเจ้าทรงหนุนใจเขาให้เขาเตรียมพร้อมเพื่ออกไปรับใช้ มีหลายอย่างที่อยู่คาใจของเยเรมีย์     

1.เขาสับสนไม่เข้าใจว่า  เขาตั้งใจรับใช้ทำดีที่สุดแล้ว  พูดในสิ่งที่พระเจ้าให้พูด   แต่ทำไมเขาจึงต้องได้รับการร้าย  ทำไมพี่น้องจึงคิดร้ายกับเขา    ห้ามให้เขาเทศนา    ห้ามเยเรมีย์พูดอะไรอีก           

2.เยเรมีย์มองคนที่ทำบาปเหล่านั้นชีวิตพวกเขากลับดีขึ้นๆ  อยู่เย็นเป็นสุข  เจริญงอกงาม  ธุรกิจเกิดผลดีการงานของเขาก็ยิ่งเจริญขึ้น ยรม 12:1-2   เยเรมีย์รู้สึกพระเจ้าไม่แฟร์กับเขาเท่าไรนัก   เยเรมีย์รู้สึกว่ามีอะไรไม่ถูกต้อง....  

3.เยเรมีย์ร้องขอให้พระองค์ฉุดคนบาปออกมาสำหรับฆ่า    และแยกพวกเขาออกมาเพื่อวันทำลาย   เยเรมีย์ต้องการให้พระเจ้าแก้แค้นแทนเขา       ดู ยรม 12:3   และ  ยรม 11:20            สภาพจิตใจของเยเรมีย์เต็มไปด้วยความรู้สึกที่อ่อนแอ  และเจ็บปวด    และท้อถอยจนไม่อาจจะก้าวหน้าทำสิ่งใหม่ๆต่อไปเพื่อพระเจ้าได้      อาการเหมือนคนฟิวส์ขาด     หมดไฟจากการรับใช้พระเจ้าด้วยความรัก  กลับทำให้เขาโกรธเกลียด  และมองผู้คนออกเป็นสองพวก  คือคนที่เป็นพวกเดียวกับตัวเอง  กับพวกที่เป็นฝ่ายตรงกันข้าม     เขารู้สึกไม่สบายใจกับพระเจ้าโดยเฉพาะ พระเจ้าทรงปล่อยให้เขาต้องพบกับผู้คนที่ใจร้าย     และต้องทนอยู่ในสภาพบ้านเมืองที่เสื่อมทราม   ทำให้เยเรมีย์รู้สึกเหนื่อยหน่ายใจ   ท้อแท้  หมดแรงที่จะเดินกับพระเจ้าต่อไป     เขาค่อยๆเริ่มต้นบ่นต่อพระเจ้า   กล่าวถึงสิ่งที่ไม่พึงพอใจต่างๆนาๆในชีวิต      พระเจ้าจึงทรงตรัสกับเขาว่า....          เยเรมีย์ 12:5  ''ถ้าเจ้าวิ่งแข่งกับมนุษย์ และเขาทำให้เจ้าเหน็ดเหนื่อย เจ้าจะแข่งกับม้าได้อย่างไร  และถ้าเจ้ายังล้มลงในแผ่นดินที่ปลอดภัย เจ้าจะทำอย่างไรในดงลุ่มแม่น้ำจอร์แดน  

        พระเจ้ากำลังให้เยเรมีย์มีโอกาสคิดพิจารณาว่า   คนไม่กี่คนเขากลับทำให้เยเรมีย์เหน็ดเหนื่อยและท้อถอยได้เพียงนี้  แล้วเยเรมีย์จะมีกำลังไปแข่งกับม้าได้หรือ ?         และบ้านเมืองแผ่นดินที่ปลอดภัยดีเยเรมีย์ยังล้มลง  แล้วถ้าชีวิตของเยเรมีย์ต้องตกอยู่ในดินแดนที่ยากลำบาก เต็มไปด้วยอุปสรรคปัญหา    เยเรมีย์จะเผชิญหน้ากับวิกฤติที่หนักและใหญ่กว่านี้ได้อย่างไร?                     พระเจ้าไม่ต้องการให้เยเรมีย์รู้สึกอย่างนั้น    ถ้าเยเรมีย์ปล่อยให้ตัวเองจมปักอยู่ในวังวนความรู้สึกแบบนี้ต่อไป  จะไม่ได้ช่วยอะไรเยเรมีย์ให้ก้าวหน้าไปได้  ชีวิตของเราก็จะมีแต่อ่อนแอ และขาดกำลัง    จะไม่สามารถเดินผ่านอุปสรรคปัญหาที่หนักหนากว่านี้ได้เลย  เพราะเราก็จะกลายเป็นคนหกล้มสะดุดอะไรง่ายๆ   และงอแงในฝ่ายวิญญาณ    และบ่นกับสารพัดปัญหาเล็กๆน้อยๆที่เกิดขึ้น          พระเจ้าต้องการให้คริสเตียนมองข้ามเหนืออุปสรรคปัญหา   มองทุกอย่างที่เผชิญเป็นเรื่องเล็ก   เรียนรู้จักเผชิญกับความทุกข์ยากลำบากได้            เช่นเดียวกับเปาโล   ฟป 4:   ข้าพเจ้าเรียนรู้ที่จะเผชิญกับความตกต่ำ ความอุดมสมบูรณ์......           เราไม่ควรให้ความกลัวกัดกินกำลังวังชาของเรา   ความเชื่อที่เข้มแข็งของเรา      แทนที่เราจะมองโลกในแง่ร้าย  ให้เราหันมาขอบพระคุณพระเจ้าดีกว่า   1 เธสะโลนิกา 5:18 จงขอบพระคุณในทุกกรณี เพราะนี่แหละเป็นน้ำพระทัยของพระเจ้า ซึ่งปรากฏอยู่ในพระเยซูคริสต์เพื่อท่านทั้งหลาย          เราจะขอบคุณพระเจ้าในเรื่องอะไรบ้าง ?                     ขอบคุณที่พระเจ้าให้เราพบทั้งคนดี และไม่ดี  มีนายจ้างหรือหัวหน้าที่ดีและไม่ดี     พบคนที่มีน้ำใจต่อเราและคนที่ใจแคบต่อเรา    ขอบคุณที่ทรงเปลี่ยนแปลงเรื่องที่ไม่ดีให้เป็นดีได้  ขอบคุณสำหรับงานที่ทำอยู่    ขอบคุณสำหรับชีวิตโสด  ขอบคุณสำหรับคู่พระพรคู่ครอง   ขอบคุณสำหรับลูกๆของเรา     ขอบคุณสำหรับการมีโอกาสได้ร่วมรับใช้ในคริสต์มาส และงานประกาศ    ขอบคุณสำหรับคำติชมต่างๆ   ขอบคุณที่เศรษฐกิจที่ไม่ค่อยดี        ปีใหม่นี้.... อย่าให้เรามัวแต่คิดในเรื่องลบๆกับคนรอบข้าง   .....

              ตัวอย่างเรื่องจากอีเมล์ : ดิฉันแต่งงานเมื่อ พ.ศ. 2534    และได้อยู่กินกับสามีด้วยดีจนมีลูกสาวนและลูกชายอย่างละ คน  ชีวิตก็มีความสุขดี มีรถยนต์ มีบ้านในเนื้อที่ 110 ตารางวา บนถนนแจ้งวัฒนะ          ดิฉันมีน้องสาว 1 คนเค้าไปได้สามีที่ มีเมียหลวงอยู่แล้ว ตอนหลังเค้าเลิกกัน เขามาหาดิฉัน ดิฉันก็ให้ น้องสาวมาอยู่ด้วยกัน     แต่ว่ามาคนเดียวนะคะ     ส่วนลูกๆอยู่กับสามีเขา     น้องสาวมาอยู่กับดิฉันได้หลายปี     จนมาวันหนึ่งหัวใจดิฉันเกือบสลาย        คือสามีดิฉันจะเลิกงานเวลา 24.00 น.และใน เวลา 00.45 น.       ดิฉันได้ยินเสียงรถของสามีมาถึงบ้านแล้วแต่ดิฉันหลับต่อ      มาตกใจตื่นตอนตี 2 กว่านิด หน่อย          ไม่เห็นสามีนอนอยู่ ลุกขึ้นไปดูที่ห้องลูกๆก็ไม่มี    ในห้องน้ำก็ไม่มี    ใจหายวาบ รีบลงมาที่โซฟา ข้างล่างก็ไม่มี      รถยนต์ก็จอดอยู่แต่สามีดิฉันไปไหน          มองที่ประตูบ้าน ก็ใส่กลอนอยู่ ดิฉันหัวใจเต้นแรงมาก เหลืออยู่ห้องเดียวคือ...      ห้อง น้องสาว..ของดิฉัน            ดิฉันเดินไปเปิดไฟจนสว่างทั่วบ้าน หัวใจเต้นแรง ผิดปกติ อยากจะเป็นลม แล้วมองไปที่ห้องของน้องสาวแล้วพยายามตั้งสติ คิดในใจว่า      ถ้าเขาเดินออกมาจากห้องนั้นดิฉันจะทำอย่าง ไร         ดิฉันนั่งมองประตูห้องของน้องสาว น้ำตาจะไหล นึกในใจว่าจะทำอย่างไร ?          เราจะทำอย่างไรดี ลูกก็ยังเล็ก ดิฉัน ตัดสินใจ?เลิกดีไหม?   แล้วให้เขาไปอยู่กับน้องสาวที่อื่น     ส่วนดิฉันจะอยู่กับลูกคือยกสามีให้น้องสาวไป   ถ้าเขารักกัน                    จนประมาณ ตี 3 กว่าๆ ดิฉันในใจว่าถ้าดิฉันโทรฯเข้ามือถือเขาแล้วเสียง โทรศัพท์ก็ต้องดังออกมาจากห้องน้องสาวแน่ๆเลย    เป็นไงเป็นกัน       ดิฉันตัดสินใจโทรฯแล้วก็ติดจริงๆค่ะ       ใจดิฉันเต้นแรงจนเกือบหลุดออกมาข้าง นอก     ดิฉันยืนแอบอยู่หน้าห้องน้องสาว....แต่เอ๊ะไม่มีเสียงโทรศัพท์ ดังออกมาจากในห้องของน้องแต่โทรฯติด     เขาอยู่ ใหน ฮัลโหล   เขารับสาย     ดิฉันจึงถามเขาทันทีว่าเธออยู่ไหน?    ดิฉัน ตวาดเขาอย่างรุนแรง         ทันใดนั้นสามีของดิฉันก็ตอบเสียงอันดังด้วยความโมโหสุดๆว่า   “  อยู่ในรถสิ อีบ้า     รู้ว่าวันนี้กูกลับดึก    ยังเสือก ล็อคประตูอีก     มือถือ ก็ไม่เปิด    ยุงกัดจะตายห่าอยู่แล้ว “                 หลายครั้งในชีวิตเรา   เรามักจะคิดไปเองว่า   เรื่องมันทำไมต้องเป็นอย่างนั้น เป็นอย่างนี้   โดยที่เราก็ยังไม่รู้ความจริง   ดังนั้นในปีใหม่นี้อย่าให้เราคิดในแง่ลบๆ  แต่ให้เราขอบคุณพระเจ้าดีกว่า     ให้เรานึกถึงพระเมตตาคุณของพระเจ้า   การดูแลของพระเจ้า  และพระคุณอันมากมายเหลือจะพรรณาในชีวิต   ก้าวปีใหม่ด้วยการขอบพระคุณพระเจ้า    แล้วชีวิตตลอดปีใหม่ของเราจะมีแต่สิ่งที่ดีๆเกิดขึ้น

 

ประการที่ 2  เริ่มต้นปีใหม่ด้วยการขอโทษ และยกโทษ      

เยเรมีย์แม้ท่านจะเป็นถึงผู้เผยพระวจนะของพระเจ้า  เป็นนักเทศน์ในสมัยนั้น   ก็ยังรู้สึกเจ็บปวดเมื่อถูกผู้คนปองร้าย  หลายคนไม่ได้อวยพรท่าน   หลายคนไม่ได้ให้เกียรตินับถือท่าน    พวกเขากลับวางแผนทำร้ายเยเรมีย์ให้ถึงแก่ความตาย   และไม่ฟังคำของเยเรมีย์    เยเรมีย์คงรู้สึกแย่      จึงทำให้เยเรมีย์ต้องร้องขอให้พระองค์ฉุดคนบาปเหล่านั้นออกมาสำหรับฆ่า         และแยกพวกเขาออกมาเพื่อวันทำลาย   เยเรมีย์ต้องการให้พระเจ้าแก้แค้นแทนเขา  ดู ยรม 12:3   และ  ยรม 11:20       ในปีใหม่นี้ไม่ควรจะให้ความรู้สึกเช่นเดียวกับเยเรมีย์สุ่มที่ใจของเรา    เพราะมันไม่ได้ช่วยเสริมสร้างเราให้ดีขึ้น     ขอพระเจ้าขจัดเอาความโกรธ ความเจ็บปวด  ความขมขื่นใจต่อกันและกันออกไปจากใจของเรา   ให้จิตใจของเราเป็นพรแก่ทุกคน              ในปีใหม่นี้หากเรายังเก็บความไม่ชอบ   ความแค้น ความขมขื่นจะทำให้เราหนัก     ถ้าใครก้าวปีใหม่ด้วยภาระอันหนักนี้จะไปได้ไม่ไกลนัก  มันเป็นภาระหนัก  และจิตใจของเราก็ไม่ได้สูงไปกว่าคนที่มีความเชื่อ          อย่าให้บาปปีเก่าข้ามมาปีใหม่ด้วย   ถ้ามีอะไรเป็นอุปสรรคให้เราสารภาพต่อพระเจ้า   หามุมสงบบอกเรื่องที่ผิดพลาดต่อพระเจ้า   อย่าให้เราเอาความไม่ถูกต้องแบกไว้ในปีใหม่   จะทำให้เราเดินด้วยความเหน็ดเหนื่อยในปีใหม่  ขอพระเจ้าเมตตาช่วยเราให้ถ่อมใจลง   ยอมรับความผิดพลาดของเราต่อพระเจ้า   

         การเก็บความผิดบาปเอาไว้เหมือนไฟเผาชีวิต  ไม่เป็นพระพร  ให้เราจัดการกับมันเสียแต่วันนี้  ไม่ใช่แค่ขอโทษพระเจ้าเท่านั้น     แต่อาจจะมีบางสิ่งที่เราต้องขอโทษคนอื่นๆด้วย  หากเราทำอะไรบางอย่างให้เขาสะดุดไป  ถ้าพระเจ้าดลใจให้เราไปขอโทษก็ให้เราทำแล้วภาะจะเบาลง   อย่าพยายามแก้ตัวเพื่อตัวเอง   มโนธรรมในตัวจะฟ้องตัวเรา   ให้เราหาเวลาอันเหมาะสมไปพบกับเขา  ไปขอโทษเขา      ขอโทษเขาแล้วเขาไม่ยอมยกโทษจะทำอย่างไร ?    ถ้าเขาไม่ยกโทษภาระหนักจะตกอยู่ที่ใจของเขาเอง.....  และเขาจะต้องแบกไว้ตลอดปีจนกว่าเขาจะเรียนรู้จักการให้อภัยผู้อื่น             ไม่เพียงการขอโทษต่อกันและกัน  เราจะต้องเรียนรู้จักการให้อภัยต่อกัน  ยกโทษต่อกันด้วย   บางคนรู้สึกขมขื่นใจต่อกัน เขากล่าวว่า  “ ตายเสียดีกว่าที่จะยกโทษให้คนพันนั้น”    เราจะต้องเรียนร็จักยกโทษ ให้อภัยต่อกัน  โคโลสี บทที่ 3  13 จงผ่อนหนักผ่อนเบาซึ่งกันและกัน และถ้าแม้ว่าผู้ใดมีเรื่องราวต่อกัน ก็จงยกโทษให้กันและกัน    องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงโปรดยกโทษให้ท่านฉันใด ท่านจงกระทำอย่างนั้นเหมือนกัน 

          ตัวอย่าง :  พระเยซูคริสต์ขณะถูกตรึงที่กางเขน  ทรงถูกกระทำต่างๆนานๆประการจากคนบาปชั่ว  แต่พระองค์กลับอธิษฐานว่า  ขอพระบิดาอภัยโทษเขา   เพราะเขาไม่รู้ว่าเขาทำอะไรลงไป     นับเป็นตัวอย่างที่ดีของคริสเตียน  ที่จะเรียนรู้จักการยกโทษ ให้อภัยต่อกัน    ลก23:34     

           ตัวอย่าง  เปโตรสาวกของพระเยซูคริสต์กล่าวว่าเมื่อใครที่ทำผิดต่อเขาเขาควรจะยกโทษให้คนเหล่านั้น 7 ครั้งพอไหม?  พระเยซูตอบเขาว่าไม่พอ  แต่ต้อง 7x70 ครั้ง        มธ18:22           ปีใหม่นี้มีใครบ้างที่เราจะต้องไปขอโทษเขา  มีใครบ้างที่เราจะต้องยกโทษให้เขา  อย่าเก็บบาปนี้ไว้ในใจของเรา  ขอให้เราลืมเสียกับประสบการณ์ที่ลึกในอดีต     ดังมีคนกล่วไว้ว่า “  อย่าร้องไห้กับมือที่เสียไป แต่จงใช้มืออีกข้างหนึ่ง “    ผรั่งเขากล่าวว่า  “ อย่าห้องไห้กับนมที่หกไป “     เพราะทำอย่างไรก็ตาม  เราจะไม่สามารถเข้าไปตักตวงนมที่ตกลงไปแล้วกลับคืนมา     เช่นเดียวกัน   เรื่องราวที่ผ่านมาในอดีตที่ไม่ได้ต่อกัน   ขอให้เราลืมเสียหันหน้ามาร่วมกันทำงานรับใช้พระเจ้าต่อไป    โดยเรียนรู้จักคำว่า  ขอโทษ  และให้อภัยต่อกัน         เหมือนอย่างที่พระเจ้าทรงยกโทษอภัยบาปของเรานั้น....              หากปีใหม่นี้เราดำเนินชีวิตอย่างนี้แล้ว  ชีวิตของเราจะอิ่มเอิบด้วยพระพร  ความสุขมากมาย  จะเกิดผลมาก และไม่มีอะไรเป็นภาระหนักในชีวิต   เราจก้าวสู่ปีใหม่ที่สดใส  จิตใจที่เป็นสุข   และเราจะได้รับพระพรมากมาย 

แก้ไขล่าสุด (วันอาทิตย์ที่ 18 กรกฏาคม 2010 เวลา 16:38 น.)

 
Share on Facebook
คำพยานชีวิต ผู้ที่ได้สัมผัสกับพระคุณพระเจ้า
Polls Zone
คุณอยากให้ประเทศไทยได้รับการแก้ไขปัญหาในด้านใดมากที่สุดจากพระเจ้า ?
 

Copyright © 2011 --- Server Christian Network All Rights Reserved.
Church in Thailand Network webmaster by Rewat thepchak
Email : info@rewat.org

www.rewat.org created with rewat.org